Boekbespreking

“VIA ROME NAAR DE WANDELWINKEL, Uit je hoofd in je hart”
van Anne-Marie Reimert

In het eeuwenoude Deventer Bergkwartier staat een klein winkeltje in een pand dat dateert uit 1575: de Wandelwinkel. Sinds 2019 woont Anne-Marie Reimert daar en verkoopt ze wandelgidsen en dikke wollen truien en vesten. “Een plek die me past als een jas, of beter nog, een heerlijke wandeloutfit”, zegt ze
daarover in het boekje “VIA ROME NAAR DE WANDELWINKEL – Uit je hoofd in
je hart”, dat oktober vorig jaar verscheen. Sommige van haar verhalen verschenen in 2018 en ’19 in OMNES.
Met dit winkeltje als start- en eindpunt van haar boek doet ze daarin verslag van haar wandeltocht – samen met hond Jutta – over de Via Claudia Augusta tussen Würzburg in Zuid-Duitsland en Pfunds in Oostenrijk, met Rome als gedroomde eindbestemming.
Met haar hond aan haar zijde en, als het weer het toeliet, gekleed in een kort wandeljurkje trekt ze de aandacht van veel mensen, niet in de laatste plaats van oudere mannen, zoals ze zelf constateert. “Jij bent veel te sexy in dat korte jurkje”, krijgt ze een paar keer te horen. Maar het is vooral haar open houding vol vertrouwen in de goede afloop van haar tocht die zorgt voor veel hartelijke en ontwapenende
ontmoetingen.
Dankzij die open, ondernemende en onbevangen levenshouding vindt ze op de vreemdste plekken onderdak, ondanks de extra “handicap” van een hond. Of het nu een hooiberg is, een verlaten nonnenklooster, een compleet vierkamer-appartement of een verlaten, bouwvallige schuur.
Erg komisch is het verhaal van de overnachtingsplek die ze krijgt aangeboden in een woning boven een sporthal. De beheerder hangt een vel papier op waarop staat dat de voetballers allemaal de andere kleedkamer moeten gebruiken. “Want deze kleedkamer is voor de vrouw die met haar hond naar Rome loopt”. De woning wordt tijdelijk bewoond door de burgemeester van het dorp die net gescheiden is. Hij vertrekt naar een raadsvergadering en biedt het gebruik van zijn bad en wasmachine aan.
Daar maakt ze gebruik van, maar in de badjas van haar gastheer komt ze bezoekers tegen van de sporthal. Als ze dat later tegen hem vertelt, begint hij bulderend te lachen. Hij blijkt gescheiden omdat hij al ruim dertig jaar verliefd is op een man en heeft pas onlangs durven uitkomen voor zijn homoseksuele gevoelens. En dan loopt er nu een andere vrouw in een badjas tussen zijn tijdelijk onderkomen en de sporthal!
Onderweg vindt Anne-Marie een verloren poncho. Gaandeweg ontdekt ze de velevoordelen van dit vederlichte, water- en winddichte artikel. Hij maakt jas en rugzak-hoes overbodig en kan dienen als veranda voor de tent, beenbeschermers tegen brandnetels, picknickkleed, schaduwdoek / hondenhok voor de hond, bescherming voor slaapmat en slaapzak. Kortom “het allernuttigste ding om mee te nemen als je op de bonnefooi met je hond door Europa gaat wandelen”.
Anne-Marie heeft een prettige, lichtvoetige schrijfstijl, met korte zinnen vol relativering, humor en zelfspot. Zo komen we erachter dat ze “een volslagen gebrek aan richtingsgevoel en groot talent voor verdwalen” heeft, niet echt een aanbeveling voor zo’n pittige onderneming. Een ontmoeting met een wat stugge bibliotheekmedewerkster verloopt stroef, ondanks haar poging “de zuurheid eraf te
krijgen”. Tegen dreigende moedeloosheid (wanneer het vinden van een overnachtingsplek niet lijkt te gaan lukken), besluit ze “een tandje vertrouwen erbij te zetten.”
Wat brengt deze tocht haar?
Dat vertrouwen als basishouding is voor haar het belangrijkste ingrediënt voor een geslaagde pelgrimstocht. Nooit wanhopen en altijd op zoek naar een goede balans tussen het doel en de weg erheen; tussen doen en zijn. Aan het eind van het boek concludeert ze dat het bij een pelgrimstocht behalve om vertrouwen draait om schoonheid en openheid. Ze heeft leren omgaan met onzekerheid, met niet weten, bijvoorbeeld waar je ’s avonds slaapt. Als er vertrouwen is, is er geen plaats voor angst. Als er liefde is, is er geen plaats voor cynisme. En observeren laat geen ruimte voor (voor-)oordelen. Ze heeft “ervaren dat de meeste mensen graag willen helpen en als ze dat niet willen, is het leuk om al spelend de vraag te ontdekken waar ze wel ‘ja’ op kunnen zeggen”.
Naast alle waardering die ik heb voor haar prettig leesbare en ook mooi vormgegeven boekje, mis ik ook een duidelijk beeld van de relatie, zowel in tijd als in oorzaak, tussen de aankoop van het winkelpandje en de wandeltocht. De titel suggereert een verband tussen aankomen in Rome en de overname van de winkel. In de weergave van data, tijdstippen en besluiten en de onderlinge verbanden daartussen vind ik het verhaal wat warrig.
Daarentegen is het verband tussen haar wandelervaringen en haar besluit om deze levenslessen en ervaringen uit te dragen kraakhelder. Onder het motto: “Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen” beschrijft ze aan het eind van het boek haar besluit om “de wereld een beetje mooier en leuker (te) maken door de effecten van pelgrimeren beschikbaar te stellen.”
En zo is Anne-Marie inmiddels meer dan een boek- en kledingverkoopster. Bij een bezoekje aan haar website blijkt dat ze flink aan de weg timmert met lezingen, presentaties, trainingen, retraites en workshops.

Via die website is haar boek te bestellen; prijs € 19,95 excl. € 5,00 verzendkosten.

Van haar boekpresentatie is hier een filmpje te vinden.

Arnoud Boerwinkel