De middenroute "een beetje anders"

Vele wegen leiden naar Rome, en hier is één van de vele wegen….

In 2023 wilde ik vanuit Trier richting Rome lopen. Op de site van de vereniging staan een aantal opties en ik wist dat ik een middenroute wilde lopen, omdat het me zou brengen door gebied dat ik vooral vaak met de auto heb afgelegd. Hoe zou het landschap er te voet uitzien?  Ook wilde ik via Zürich lopen, omdat mijn zoon daar woont. 

Met deze gegevens ben ik naar boekhandel Scheltema in Amsterdam getogen, waar een jongeman mij aanbood te helpen. “Vertrekpunt Trier en via Zürich naar Rome”. Ok, ga maar zitten! In no time legde hij boekjes voor mijn neus: Saar-Hunsrücksteig, Pfälzer Jakobsweg, Schwarzwaldweg, Gotthardweg én de Via Francigena! Uiteindelijk is het inderdaad deze wandelweg geworden. Omdat het wel wat werk vergde in Garmin basecamp en Pocket Earth bood een medepelgrim mij te helpen en zo geschiedde.

Vanuit Trier nam ik de Saar-Hunsrücksteig, na Hermeskeil stapte ik over op de Saarland-Rundwanderweg (geen boekje, via website GPX gedownload) en daarna stapte ik bij Bruchhof over op de Pfälzer Jakobsweg naar Speyer. Vanuit Speyer nam ik de via Sancti Martini naar Bruchsal en dan via de E1 naar Pforzheim. Het was een route door voornamelijk bos, het Pfälzer Wald, onderdeel van het schitterende regionale Natuurpark Vogezen. Daarna over de Rijn om af te zakken naar Pforzheim. Tot zover staat de route op de website van de vereniging genoemd.

Vanuit Pforzheim gaan er echter 3 wandelwegen zuidwaarts, namelijk de Westweg naar Basel, de Mittelweg naar Waldshut en de Ostweg naar Schaffhausen, allen beschreven in de Rother Wanderführer Schwarzwald. En daar ik graag wandel en houd van directe wegen😊, heb ik de Ostweg genomen naar Schaffhausen. Een prachtige route door bekende plaatsen, zoals Calw, waar schrijver Herman Hesse vandaan kwam, een plaats met hele mooie vakwerkhuizen. Of Freudenstadt met de grootste marktplaats van Duitsland. Of Villingen met een intacte verdedigingsmuur om het stadje. Daartussen andere prachtige dorpjes, vele bossen en landwegen met vossen, herten en marters. En natuurlijk vele vriendelijke mensen, bakkers, pensions, natuurvriendenhuizen, jeugdherbergen, campings en hotels.  

Ik denk terug aan Schramberg waar ik heb overnacht in Gasthof Hirsch. De kok bleek een sterrenkok te zijn, die samen met zijn vrouw het Gasthof runt en die voor mij een verrukkelijke salade met biefstukreepjes heeft klaargemaakt. Als pelgrim moest ik ’s avonds genoeg eiwitten eten! Ze kwamen na de arbeid in de keuken en bediening bij mij aan tafel zitten waar ik zat met een mede-pelgrim. Wijntje erbij en praten over wandelen, natuur, Gott und die Welt en over navigeren: Pocket Earth. Daar had hij ook wel oren naar, want tussen het koken en gasten ontvangen door, wandelden ze graag, en zo’n navigatie app leek ze geweldig. Mijn mede-pelgrim was zijn boekje onderweg kwijtgeraakt, de boekwinkel in Schramberg had het niet voorradig, zodat ik hem blij heb kunnen maken met mijn boekje. Daarna kreeg ik deze woorden mee bij het afscheid: ”in het beste geval gaat men uit elkaar als vrienden….”.  

Vanuit Schaffhausen heb ik de Gotthardweg genomen, door via Zürich de Gotthardpass naar Mendrisio te lopen. Voor mij een prachtige wandeling, over het gebergte de Rigi, ‘die Königin der Berge’, langs de Vierwaldstätter See met 360 graden zicht rondom! 

Ook mijn zoon heeft dit weekend genoten. Hij wandelde mee, vond het wel vermoeiend maar begrijpt nu waarom ik dit wandelen van oord tot oord zo leuk vind. Ik heb alle wandelweken prachtig weer gehad en ben behalve wandelend, ook zwemmend in zwembaden, rivieren en meren afgezakt naar Como. Want een badpak had ik wel bij me hoor, in mijn rugzak van 7kg😊. Na een praatje met een man in Brunnen, opdrogend na een duik in de Vierwaldstätter See, werd ik een paar dagen later gebeld door de Zwitserse radio. Of ik mee wilde werken aan een interview over mijn beweegreden om door Zwitserland naar Rome te wandelen! De eerste keer live op de radio…., maar het ging goed, een hele leuke ervaring. Ik heb verteld over het prachtige landschap, de vriendelijke, sportieve en rustige mensen en de eenvoud van het dagelijkse wandelen wat ook erg vermoeiend kan zijn. Op de Gotthard Pass leerde ik een Duitse wandelaarster kennen met wie ik tot Bellinzona samen heb gelopen. In Deggio hebben we overnacht bij een man, kok en eigenaar van een klein pensionnetje, die ons mee heeft genomen (met de auto naar Lago Ritom en ons heeft uitgenodigd in een berghut te eten. Hij had eigenlijk een rustdag, en door ons mee uit eten te nemen had hij ook een leuke ontspannen vrije dag en hoorde hij weer eens wat andere verhalen! 

Daar ik het vorig jaar te heet vond om verder te wandelen (41 graden om 15 uur in Mendrisio), ga ik in september mijn pad vervolgen naar het zuiden. Eens kijken tot waar ik kom in een paar weken. Ik start mijn Italiaanse avontuur in Porto Ceresio aan het meer van Lugano (de E1) en loop via het dal van de rivier de Ticino naar Pavia. Vanaf daar neem ik de Via Francigena richting Rome. 

Kort samengevat kijk ik met veel plezier terug op mijn weg naar Como en ben ik benieuwd naar het vervolg! 

Wie weet is deze weg ook een idee voor anderen.

Jantine Pieterse