Lopen op de Via Benedetto
Door Titia Meuwese
Begin mei van dit jaar liep ik een stuk van de Camino di San Benedetto. Deze wandelroute die nu tien jaar bestaat, heeft een bijzondere historie want hij verbindt de plaatsen waar Benedictus heeft gewoond. Maar de route zelf is niet erg oud, hij is opgezet door mensen uit de streek die met de route hopen een streek waar heel weinig economische activiteit is nieuw leven in te blazen. De gebruikte paden zijn wel oud. Eén van de hoogtepunten is een mooie oude Romeinse brug over een rivier.
De route loopt door de streek waar Benedictus in de vijfde en zesde eeuw leefde en verbindt zijn geboorteplaats Norcia met de plekken waar hij als heremiet en monnik leefde en kloosters stichtte. Eindpunt is het klooster van Montecassino waar hij stierf, in de Apennijnen, ten oosten van Rome. Het stuk dat ik liep ging van 50 km ten noorden tot 50 km ten zuiden van Rome. Het Westromeinse Rijk is volgens de geschiedenisboekjes in 476 opgehouden te bestaan. Maar het Romeinse leven werd hier nog min of meer voortgezet: al werd de streek in de tijd van Benedictus voor een deel geregeerd door Theodoric, een Oostgoot. Benedictus studeerde volgens de verhalen in Rome, maar voelde zich daar niet gelukkig, omdat het leven hem daar te losbandig was. Vervolgens stichtte hij de eerste kloosterorde in West-Europa. Een duidelijk geregelde orde, met vaste gebedstijden en een duidelijke wisseling tussen werken, rusten en bidden.
Wild en afgelegen
Echt voorstellen kunnen we ons deze tijd niet. Het originele geschrift bestaat niet meer, de oudste kopieën zijn uit ongeveer het jaar 800. Omdat de regel zo veel werd gevolgd, mogen we wel aannemen dat de regels van Benedictus zo zijn als hij ze heeft bedacht.
Ik had de Franciscaanse voetreis al eerder gelopen. Deze Benedictus-route is wilder en afgelegener, wel goed aangegeven, bijna nooit twijfel je aan de weg en er is een gpx track beschikbaar. Onderdak is er niet overdadig, maar het is er wel. Meestal loopt de route over bospaden of voetpaden, af en toe is het traject steil, maar voor het grootste deel niet. Het is wel vermoeiend dat alle dorpjes en stadjes veilig bovenop de heuvel liggen, zodat én voor een bezoek aan een bar én voor het onderdak ’s avonds weer geklommen moet worden. Een paar plaatsen hebben fraaie monumenten, maar veel van de dorpjes zijn bijna uitgestorven, met nog twintig inwoners. Rome is vlakbij, veel huizen worden in de weekends en de zomer bewoond, maar er zijn ook pendelaars, die met de trein naar Rome reizen.