De Rijn-, Splügen- & Apennijnen route (2/4)
Door Franrijk en Duitsland naar de voet van de Alpen
De Rijn, Splügen & Apennijnen route is geïnspireerd op de 15de eeuwse kaart ‘Das ist der Rom-Weg’ van Erhard Etzlaub die de middeleeuwse routes naar Rome door het Heilige Roomse Rijk weergeeft.
In een vorige bijdrage werd naast de aanlooproutes ook een overzicht en de kenmerken van de hedendaagse wandelroute behandeld. Deze informatie en meer uitgebreide informatie kan je bekijken op de website.
Nu richten we onze aandacht op het deeltraject door Frankrijk, Duitsland en de aanloop tot de Alpen in Zwitserland. In dit deeltraject valt de route af en toe samen met de Middenweg van Pelgrimswegen naar Rome die de Europese wandelweg E1 volgt. Beide routes kunnen gecombineerd worden, de historische en de hedendaagse route.
De kaart van Erhard Etzlaub vermeldt drie Alpenpassen: de Splügenpas, Brennerpas en wat vermoedelijk de Loiblpas tussen Villach en Tarvisio is. In deze context beperken we ons tot de Splügenpas die twee aanlooproutes heeft. Alvorens de Alpen over te steken komen ze samen in de Zwitserse stad Chur. De westelijke aanlooproute vertrekt in Nieuwpoort en gaat langs Brugge en Aken verder langs de westelijke Boven-Rijnoever door Straatsburg en Bazel om in Zwitserland via Zurich Chur te bereiken. De andere vertrekt in de Rijndelta. Voorbij Keulen blijft deze variant de Rijn volgen tot Worms waar ze in oostelijke richting afwijkt om via Ulm Chur te bereiken. De hedendaagse wandelroute leunt tegen de westelijke aanloopvariant aan, maar vermijdt drukke verkeersassen en dichtbevolkte gebieden. Hij gaat door Rheinland-Pfalz, Saarland, de Noord Vogezen en de oostelijke zijde van de Boven-Rijn. Dit in tegenstelling tot de historische route die de westkant van Midden en Boven-Rijn door Straatsburg en Bazel volgt.
Zoals bij de aanloop werken we met een referentie spoor dat zoveel mogelijk langs gemarkeerde paden loopt en een aangepast spoor dat enkele bochten afsnijdt en interessante plaatsen aandoet waar het gemarkeerde pad niet langs komt. Aan de reiziger om zijn prioriteiten te stellen.
Eén route, veel verschillende landschappen en verschillende opties
Vanuit Trier lopen we door een golvend landschap waar in de tiende eeuw het zuidelijk deel van het hertogdom Lotharingen gevestigd was. Doorheen de geschiedenis wordt dit rijk in verschillende fasen opgedeeld met een deel dat nu Frankrijk is, een deel dat vandaag in Duitsland ligt en een grens die nooit echt tot rust kwam. Een streek, die niet echt Frans en niet echt Duits is en daardoor een apart karakter heeft. Naar het Zwarte Woud loopt geen uitgewerkt langeafstandspad. Wel bestaat er in dit eerder dunbevolkt gebied een dicht netwerk aan regionale, lokale wandel- en pelgrimswegen waar we gebruik van kunnen maken. Bijvoorbeeld de noord-zuid as van de premiumroute Saar-Hunsrück-Steig, de Saar Rundweg en de Saar Rijnweg.
Als je op de Saar Rundweg de referentie route volgt, valt het te overwegen in Bostalsee over te gaan op de aangepaste route die de Benedictijner klooster van Tholey aandoet. Dit klooster, waarvan de vroegste vermeldingen naar 750 teruggaan geld als het oudste klooster van Duitsland.
Bij de Duits-Franse grens kom je in het Naturpark Pfälzerwald en het Parc naturel régional des Vosges du Nord diegeologisch en natuurkundig een eenheid vormen. Het feit dat tussen beide de Duits-Franse grens loopt is de reden dat het twee afzonderlijke natuurparken zijn. De Middenroute van Pelgrimswegen naar Rome gaat door het Pfälzerwald langs de historische kultuurstad Spreyer naar het vertrekpunt van de westweg in het Zwarte Woud.
De route die we hier bespreken gaat door de Noord-Vogezen waar ze langs het natuurfenomeen Altschloßfelsen komt, en door het uitgestrekte Forêt de Haguenau in het dal. Dat was in de tijd van Erhard Etzlaub een moeras met een meanderende Rijn.
Als we de Boven-Rijn zijn overgestoken, komen we na een korte maar flinke klim op de westweg in het Zwarte Woud. In de buurt van het toeristische Titsee kun je de keuze maken langs de E1 wandelweg naar de Bodensee te lopen of de Mittelweg te volgen naar Whaldshut-Tiegen. Het Zwarte Woudpad Mittelweg is niet te verwarren met de Middenroute van Pelgrimswegen naar Rome. In Whaldshut-Tiegen steken we de Hoog Rijn over en kruisen we de grens tussen Duitsland en Zwitserland. Na enkele dagen door de kantons Aargau en Zurich komen we in Kloster Fischingen aan. Hier verwelkomen we weer de E1 wandelweg. In het mooie barokke Benedictijner klooster kun je als pelgrim overnachten en een maaltijd genieten.
Na duizend kilometer ben je gehard om de Alpen aan te kunnen en sta je voor een volgende keuze: langs de San Gotthard- ofwel over de Splügenpas naar Italië. Hierover meer in een volgende bijdrage.
Als je het referentie tracé volgt is de afstand van Trier naar Fischingen 570 kilometer met vijftienduizend stijgmeters. Het hoogste punt Hochfirstturm (1190 meter) ligt op de Mittelweg in de buurt van Titsee. De Middenroute van Pelgrimswegen naar Rome is honderd kilometer langer en heeft ongeveer evenveel stijgmeters. Het aangepaste spoor meet ondanks de ommetjes die het maakt twintig kilometer minder. Hoe je ook loopt, je moet rekening houden met wat extra kilometers om je te bevoorraden of bij een geschikte plek te komen om de nacht door te brengen.
Waar vind je meer informatie?
Meer gedetailleerde informatie over deze route en informatie om de GPS tracks te downloaden kun je bekijken op de website onder het menu routes > naar Italië. De webpagina’s worden gelijklopend met de bijdragen aan de nieuwsbrieven bijgewerkt. Algemene informatie en informatie over de Middenroute van Pelgrimswegen naar Rome vind je op pelgrimswegen.nl
Een metrokaart met linken naar verschillende bronnen van dit routedeel vind je hier.
In volgende bijdrage bekijken we de doortocht door de Alpen tot aan de Povlakte in Italië.