De kortste weg is een omweg

Adri van Oosten

We droomden er altijd al van om zomaar weg te fietsen met de tent achterop naar het zonnige zuiden. Op een dag trokken we de deur achter ons dicht, dag huis, dag dorp, fietsten naar het fietspontje in Hansweert, op weg naar Zeeuws Vlaanderen, het ‘landje apart’.

Door België ging het en door het eindeloze, verregende Noord-Frankrijk, de snikhete Provence, naar Marseille. We fietsten kriskras over het ruige en schitterende Corsica en door het dorre, lege binnenland van Sardinië. Overgestoken naar het vasteland van Italië werden we onmiddellijk ondergedompeld in de drukte van de ‘Stad der steden’: Rome. Het contrast kon niet groter zijn.

Het laatste deel van onze tocht, Rome-Assisi, gingen we op zoek naar de voetsporen van Franciscus. Na tweeënhalve maand en 2500 km eindigde onze droomreis in het Assisi.

We sliepen in ons tentje, maar ook bij boeren, in kloosters, in een hotel en zelfs in een ‘varkenshok’. We legden aan in een ecologische leef- en werkgemeenschap in oost Frankrijk en het oecumenische klooster Taizé. Elke dag beleefden we wel een groter of kleiner avontuur.

Bij Lyon viel Adri van Oosten voor een auto, op Sardinië waaide onze tent weg en brak mijn bril, in Assisi namen we deel aan een indrukwekkende vredeswandeling en in de nachttrein naar München kregen we te maken met diefstal.

Het was koud, het regende en het waaide en later vielen de mussen door de hitte als het ware ‘dood van de dakgoot’. We dwaalden en verdwaalden op zoek naar ‘de weg’. Maar alles liep wonderlijk goed af. Slechts één lekke band was ons deel!

Thuis gekomen van onze droomreis zeiden we: ‘Het was grandioos’. En schreef ik De kortste weg is een omweg.

Uitgave in eigen beheer

Verkrijgbaar bij de auteur