Noordwest-Italië

Afdalen van de Alpenpas gaat snel en dan loop je vanaf Ivrea door de Povlakte op zeeniveau tot aan de oude stad Pavia.

Romeinse herinneringen

Op de pas duikt de oude weg meteen naar beneden. Je komt vervolgens vanuit een rustig zijdal bij de fraaie stad Aosta, gesticht door keizer Augustus in 25 v. Christus met veel Romeinse resten. Dan volgt de route het nauwe Aosta-hoofddal. Bruggen, kastelen en wegen markeren duidelijk de inspanningen van de Romeinen en later de Savoyes. Samen met de drukke snelweg uit de Mont Blanctunnel volg daarna je de rivier Dora Baltea tot Ivrea. Daar kom je in de Povlakte.

Door de Povlakte

Nu je de Alpen bent gepasseerd, zal je rekening moeten houden met temperaturen die vanaf half juni tot eind augustus hoog kunnen oplopen. Tot aan Fidenza ( dat is nog een stuk voorbij Pavia, het eindpunt van dit deelstuk) loop je nu 240 km bijna vlak, waarbij in de zomermaanden de muggen je kunnen vergezellen op de rijstvelden. En waar helaas de luchtverontreiniging in zomer en winter het niveau van de Nederlandse Randstad makkelijk overstijgt. In voorjaar en in de herfst is het een mooi landschap met veel vogels. 

Vanaf Ivrea is het via Santhia twee dagen lopen naar Vercelli. Daar stroomt de Sesia in de Po. Vanaf het Lago Maggiore komt de Ticino en deze stroomt dan bij Pavia in de Po die zelf vanaf Turijn stroomt. De rijstvelden worden bevloeid door een ingenieus systeem van kanaaltjes met water dat uit de Po, de Dora Baltea en de Ticino kan komen via het Canale Cavour, dat je bij Santhia kruist. Vooral op de lege velden is daarbij goed te zien hoe nauwkeurig het niveau geregeld wordt.

Onderweg kom je door vele traditionele kleine steden en dorpen, de Via Francigena leeft hier echt. In de vloer van het koor in de Basilica di San Michele te Pavia kun je een pelgrims labyrint uit het begin van de twaalfde eeuw bewonderen. In Pavia komt ook de route vanaf de Gotthardpas bij de Via Francigena. De route loopt nog verder door de Povlakte in het volgende deelstuk.

Heerlijk in de schaduw met uitzicht over het Piazza Repubblica plein. Het blijft mooi om te zien hoe ze hier de waterlopen hebben uitgewerkt tot een prachtig irrigatie systeem. Voor oa de rijstvelden en maïsvelden. Ik kom nu af en toe in de schaduw te lopen onder een bomenrij. ‘s Avonds in de pelgrims opvang van Parrocchia San Giorgio ben ik door toeval weer samen met Giorgio uit Milaan, die 2 weken loopt tot vrijdag.
Uit de blog van Leo van Eeden