San Pietro

San Pietro

Paus Julius II legde in 1506 de eerste steen voor de huidige Basilica di San Pietro (Sint Pieter), nadat de onder keizer Constantijn gebouwde eerste Sint Pieter bouwvallig was geworden. De nieuwe basiliek werd 120 jaar later door paus Urbanus VIII gewijd.

Bramante was de eerste van tien architecten die aan de Sint Pieter gewerkt hebben. Omdat hij veel kunstschatten uit de oude basiliek sloopte, gaf zijn opvolger Rafael hem de bijnaam ruinante, dit betekent ‘sloper’.

De basis voor de kerk was voor Bramante een Grieks kruis en een platte koepel. Dit plan werd later enkele keren gewijzigd. Uiteindelijk is het een Latijns kruis geworden.

De kenmerkende hoge koepel danken we aan Michelangelo.

Als laatste werkte Bernini aan de Sint Pieter. Van zijn hand is ook het idee voor de uitvoering van het huidige Sint Pietersplein met zijn colonnades, die de gelovigen lijken te omarmen.

Het interieur van de San Pietro

Het interieur is overweldigend door zijn kolossale afmetingen en de overvloed aan kunstwerken, waarvan alleen de belangrijkste hier genoemd worden.

Nadat je de kerk binnen gegaan bent, zie je geheel rechts Michelangelo’s Pietà, misschien wel het mooiste kunstwerk in de Sint Pieter, beschermd achter een glazen wand.

Dichtbij het beeld van Petrus is de ingang tot de Grotte Vaticane, de onderaardse ruimte onder de Sint Pieter. Sinds eeuwen wordt de voet van dit beeld gekust door pelgrims uit de hele wereld, waardoor de voet ernstig is afgesleten.

In de Grotte Vaticane liggen veel pausen begraven, waaronder ook recente zoals Johannes XXIII. en Johannes Paulus II.

Beklimming van de koepel

Heb je geen last van hoogtevrees en wil je een goed idee krijgen van de grootte van de Sint Pieter, sluit je dan aan bij de rij buiten de basiliek. Er gaat een lift tot aan het dak, maar de tweehonderd treden in de koepel moet je in ieder geval zelf doen.